ÇOCUKLARIN HAKLARINI KORUYAMIYORUZ
Bugün 20 Kasım, Dünya Çocuk Hakları Günü. Her yıl olduğu gibi bu yıl da çocuklarımızı daha iyi bir dünyada yaşatmak için gerekli çabayı gösteremedik.
Çocuk hakları, kanunen veya ahlaki olarak dünya üzerindeki tüm çocukların doğuştan sahip olduğu; eğitim, sağlık, yaşama, barınma; fiziksel, psikolojik veya cinsel sömürüye karşı korunma gibi haklarının hepsini birden tanımlamakta kullanılan evrensel kavramdır.
Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme 20 Kasım1989 tarihinde Birleşmiş Milletler tarafından kabul edilmiş, 193 ülke tarafından onaylanmış olduğu için 20 Kasım Çocuk Hakları Günü olarak kabul edilir.
Çocuklara dair istatistikler her yıl bu tarihte ard arda yayınlanır ve kamuoyunun ve sorumluların dikkatinin çekilmesi sağlanır. Ama maalesef istatistiklerde gözle görülür bir iyileşme sağlanamadığı gibi çoğu konuda da kötüye doğru bir gidiş söz korusu.
Çocuklarımızın tedavi imkânların mahrum olma, sağlıklı beslenememe, barınma, eğitim hakkından mahrum olma, cinsel istismar, madde bağımlılığı, suça yönelme, engelli çocuklara destek yetersizliği, dayak ve her türlü şiddet, temsil sorunu, bilgisayar ya da cep telefonu bağımlılığı, psikolojik sorunlar gibi temel sorunları hala çözüme kavuşturulmuş değil.
Çocuklara dair istatistikleri okumaya tabiri yerindeyse insanın içi kaldırmıyor. Bugün başta Suriyeli çocuklar olmak üzere savaş bölgelerinde ve aşırı yoksulluk çeken bölgelerde yaşama mücadelesi veren çocukların dramı zaman zaman medyaya düşüyor. Henüz yeni yürüyen Suriyeli Aylan’ın ve daha yüzlerce çocuğun daha iyi koşullarda yaşamak için değil, sadece yaşayabilmek için evlerinden ülkelerinden koparak sığınmacı olarak başka ülkelere göç etmek zorunda kalması, çoğunun bu yolda yaşamını yitirmesi; bir insanlık dramı ve ayıbıdır. Kucağında çocuğu ile sınırı geçmeye çalışan babaya atılan çelme hafızalarda yerini korurken bu çelme aslında insanlığa atılmıştır.
Bugün geldiğimiz noktada durumu daha iyi görmemizi sağlayacak bazı istatistiklere bakacak olursak;
Dünya’da 2,2 milyar çocuk bulunuyor. Bu çocuk sayısının yaklaşık 10’da biri kadar; yani 210 milyondan fazla çocuk anne ve babasız büyüyor.
Tam veya yarı zamanlı toplam 265 milyon çocuk işçi çalışıyor.
Dakikada 15 çocuk açlıktan yaşamını yitiriyor.
Her gün hala beş yaş altı yaklaşık 18.000 çocuk ölüyor. Yılda 6,6 milyon çocuk…
Günde 1,25 dolar gelire sahip nüfusun yaklaşık üçte biri çocuklardan oluşuyor. 400 bin çocuğun günde ancak bir dolar civarında geliri söz konusu.
Türkiye’deki rakamlar da maalesef düşündürücü boyutta.
OECD ülkeleri içinde çocuk hakları standartları açısından karnemiz maalesef içler acısı.
Çalışan çocuk sayımız 1 milyonu bulmaktadır ve bu rakamın yarısı yani 500 bin çocuk eğitimine devam edememektedir.
Her 100 iş cinayetinde ölenlerin 3’ü çocuk
Çocuk nüfusumuzun yaklaşık üçte biri yine yoksulluk sınırının altında ve aşırı yoksulluk çekmektedir.
Her yıl cezaevlerinde sayısı 1500 ile 2000 arasında çocuk tutuklu bulunuyor.
Çocuk gelinler ise Türkiye’de ayrı bir sorun. Kız çocukların yaklaşık % 7’si 17 yaşından önce evlendiriliyor.
Başta G-20 ülkeleri olmak üzere Birleşmiş Milletlerin dünyada çocukların temel sorunlarına yönelik ürettiği çözümleri acilen ve samimiyetle uygulamaya geçirmesi gerekiyor. Bu konuda da tüm bireylerin üzerine düşeni yapması daha sağlıklı bir gelecek için herkesin elini taşın altına koyması gerekiyor.
